1 Marca Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych

01.03.2019

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” ustanowiono w lutym 2011 roku. Od tamtego momentu 1 marca wspominamy postacie historyczne związane z podziemiem antykomunistycznym. Święto to jest hołdem dla poległych i pomordowanych oraz wszystkich więźniów i prześladowanych członków organizacji Wolność i Niezawisłość, którzy po zakończeniu II wojny światowej zdecydowali się na podjęcie nierównej walki o suwerenność i niepodległość Polski. W uzasadnieniu ustawy czytamy: „… jest wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji patriotycznych, za krew przelaną w obronie Ojczyzny (…). Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” to także wyraz hołdu licznym społecznościom lokalnym, których patriotyzm i stała gotowość ofiar na rzecz idei niepodległościowej pozwoliły na kontynuację oporu na długie lata”.

Kim byli Żołnierze Wyklęci

„Żołnierze antykomunistycznego niepodległościowego powstania to przede wszystkim synowie chłopów i rzemieślnicy, a także młodzi nauczyciele, urzędnicy, leśnicy, oficerowie i podoficerowie rezerwy, czasem oficerowie zawodowi, a nawet maturzyści i gimnazjaliści (…). Wszystkich ich łączyła niezgoda na komunistyczne rządy i gotowość do walki o wolność, nawet za cenę życia”. (…) Dla „żołnierzy wyklętych” szczególną wymowę miał rozkaz gen. Leopolda Okulickiego z 19 stycznia 1945 r. rozwiązujący Armię Krajową: „Daję wam ostatni rozkaz. Dalszą swą pracę i działalność prowadźcie w duchu pełnej niepodległości państwa i ochrony ludności polskiej przed zagładą. Starajcie się być przewodnikami narodu i realizatorami niepodległego państwa polskiego” – rozkazywał podkomendnym Okulicki. Rozwiązanie największej w Europie podziemnej armii nie oznaczało kresu niepodległościowych dążeń Polaków. W niepodległościowym podziemiu w 1945 roku przeciwstawiało się komunistycznemu reżimowi w Polsce około 120-180 tysięcy osób, z czego około 13-17 tysięcy walczyło w oddziałach partyzanckich lub bojowych jednostkach dyspozycyjnych. Po amnestii, w latach 1947-1950, w lasach zostało 1,8 tysiąca partyzantów, a po roku 1950 jeszcze 250-400. Droga do osiągnięcia celu prowadziła poprzez zbrojną walkę z komunistami. „Żołnierze wyklęci” organizowali akcje bojowe w wyniku których zginęło ok. 12 tys. funkcjonariuszy UB, MO, ORMO oraz żołnierzy KBW i WP, 10 tys. członków komunistycznej partii oraz agentów bezpieki, a także tysiąc enkawudzistów. Nierówna walka z przedstawicielami nowej władzy kosztowała życie ponad 8,5 tys. ludzi podziemia. Aż 79 tys. „wyklętych” zostało aresztowanych – 5 tys. z nich w latach 1944-1956 skazano na karę śmierci (egzekucje wykonano na ponad połowie).

Cześć Ich pamięci!

 

Źródło:

1. www.dzieje.pl
2. www.wikipedia.org