PODSTAWOWE INFORMACJE O KWARANTANNIE, IZOLACJI I NADZORZE EPIDEMIOLOGICZNYM

20.03.2020

 

Sposobami (środkami) walki z rozprzestrzenianiem się koronawirusa jest zastosowanie:
1) kwarantanny lub 2) izolacji lub 3) nadzoru epidemiologicznego. Wymienione środki nie są tożsame, niosą za sobą dla pacjentów inne ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu.

 

KWARANTANNA

 

Kwarantanna - polega na odosobnieniu osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie. Nie można poddać kwarantannie osoby chorej tj. takiej, u której występują już objawy koronawirusa. Wobec osób chorych stosuje się izolację.

O skierowaniu na kwarantannę, decyduje Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny lub lekarz przyjmujący do szpitala. Kierując na kwarantannę, Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny, wydaje decyzję administracyjną, która jest natychmiast wykonalna. Lekarz kierując na kwarantannę nie wydaje decyzji administracyjnej, ale zawiadamia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego oraz wydaje pacjentowi zaświadczenie lekarskie. Decyzję o skierowaniu na kwarantannę można dostarczyć do pracodawcy bądź do placówki ZUS po zakończeniu kwarantanny lub izolacji. Pracownik powinien powiadomić pracodawcę (np. za pomocą poczty elektronicznej, wiadomości sms, telefonicznie) o skierowaniu na kwarantannę (w tym o wydaniu decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego).

Kwarantannę odbywa się w: 1) podmiocie leczniczym (jednostce służby zdrowia) lub 2) przystosowanym do tego obiekcie użyteczności publicznej lub 3) domu, jeśli pacjent mieszka sam.

Informacja gdzie należy odbyć kwarantannę, będzie zawarta w decyzji o skierowaniu do odbycia kwarantanny.

Długość trwania kwarantanny: 14 dni od momentu tzw. ostatniej styczności, a zatem kontaktu osoby zdrowej, która ma zostać poddana kwarantannie, z osobą chorą lub zakażoną. Od dnia 15 marca 2020 r. każdy wjeżdżający do Polski musi poddać się obowiązkowej kwarantannie „granicznej” trwającej 14 dni licząc od dnia następującego po przekroczeniu granicy (nie jest tu wydawana decyzja administracyjna, lecz o konieczności jej odbycia przesądza sam fakt przekroczenia granicy państwa). Kwarantanna „graniczna” jest odbywana w domu, pod warunkiem, iż pacjent ma taką możliwość. W przypadku jej braku, odbywana jest w jednostce służby zdrowia lub wyznaczonym do tego obiekcie użyteczności publicznej.

Zasady odbywania kwarantanny: Podczas kwarantanny obowiązuje: 1) bezwzględny zakaz opuszczania miejsca jej odbywania, choćby na chwilę - do sklepu, kiosku, na spacer z psem; 2) kontrola osób objętych kwarantanną odbywa się przynajmniej raz na dobę. W praktyce policjant pojawia się w miejscu odbywania kwarantanny, dzwoni oraz prosi, aby osoba kontrolowana pokazała się w oknie lub w inny sposób zasygnalizowała, że jest w miejscu, które zostało wyznaczone do kwarantanny.

Szczególnym rodzajem kwarantanny jest kwarantanna domowa - dotyczy ona np. jednej osoby albo całej rodziny, która przebywa w swoim miejscu zamieszkania. Kwarantanna domowa nie polega tylko na tym, że dana osoba przebywa w swoim domu, nie chodzi do pracy czy do szkoły, ale tak jak kwarantanna w szpitalu lub w przystosowanym obiekcie użyteczności publicznej polega na odosobnieniu osoby, która decyzją Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego (lub uznał tak lekarz w szpitalu) została skierowana na kwarantannę domową. Taka osoba nie może kontaktować się z innymi osobami, nawet rodziną. Odbywanie kwarantanny oznacza w szczególności, że taka osoba nie może odebrać paczki od listonosza, otworzyć drzwi i odebrać pizzy od dostawcy. Jeśli osoba posiada pod opieką psa/kota należy, w miarę możliwości, przekazać zwierzę komuś pod opiekę lub poinformować urząd gminy/dzielnicy, że nie ma komu powierzyć czworonoga. We wszelkich sprawach związanych z kwarantanną, innych niż medyczne, należy zwracać się telefonicznie/elektronicznie oprócz urzędu gminy/dzielnicy, także do Straży Miejskiej, Policji, Wojsk Obrony Terytorialnej oraz rodziny, sąsiadów.

Kwarantanna może zostać skrócona przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, ale tylko ze względów medyczno-epidemiologicznych jeśli okaże się, że: 1) osoba chora, z którą osoba poddana kwarantannie miała bliski kontakt, nie jest zakażona koronawirusem, co potwierdził wynik badania laboratoryjnego; 2) upłynęło 14 dni od nałożenia kwarantanny, a osoba nią objęta nie zachorowała (nie wykazała jakichkolwiek objawów); 3) w drugiej połowie kwarantanny zostało wykonane badanie w kierunku koronawirusa, które dało wynik ujemny. Pacjent objęty kwarantanną, jeśli przed jej końcem poczuje się gorzej, a zwłaszcza jeśli pojawią się następujące objawy: gorączka, kaszel, problemy z oddychaniem, powinien bezzwłocznie, telefonicznie powiadomić stację sanitarno-epidemiologiczną lub zgłosić się bezpośrednio do oddziału zakaźnego lub oddziału obserwacyjnozakaźnego szpitala.

Nieprzestrzeganie wymogów kwarantanny (w szczególności oddalenie się od miejsca jej odbywania) obwarowane jest sankcją w postaci mandatu karnego w wysokości 5 000 zł.

 

IZOLACJA

 

Izolacja to odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby. Czym różni się izolacja od kwarantanny? Kwarantanna to odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych, a izolacja to odosobnienie osoby chorej na chorobę zakaźną albo osoby podejrzanej o chorobę zakaźną. W odniesieniu do izolacji, zachowują aktualność rozważania o kwarantannie,w szczególności w zakresie: podmiotu kierującego na izolację oraz przysługujących pracownikowi świadczeń w sytuacji skierowania na izolację. O skierowaniu na izolację, decyduje Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny lub lekarz przyjmujący do szpitala. Kierując na izolację Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wydaje decyzję administracyjną, która jest natychmiast wykonalna. Lekarz kierując na izolację nie wydaje decyzji administracyjnej, ale zawiadamia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego oraz wydaje pacjentowi zaświadczenie lekarskie. Izolacja odbywana jest w warunkach bezwzględnego odosobnienia, tylko i wyłącznie w szpitalu, z dostępem jedynie personelu medycznego. Nie ma możliwości odbywania izolacji w domu.

 

NADZÓR EPIDEMIOLOGICZNY

 

Nadzór epidemiologiczny - to obserwacja osoby zakażonej lub podejrzanej o zakażenie, bez ograniczenia jej swobody przemieszczania się, wykonywanie badań sanitarno-epidemiologicznych u tej osoby w celu wykrycia. Znajduje on zastosowanie przede wszystkim jeśli ktoś przebywał w budynku, w którym jednocześnie znajdowała się osoba będąca nosicielem koronawirusa, natomiast nie doszło do bezpośredniego kontaktu z nosicielem lub chorym,. Nadzór epidemiologiczny to w istocie środek ostrożnościowy, mający na celu obserwację pacjenta, w celu ustalenia stanu jego zdrowia, na skutek ekspozycji na działanie wirusa.. Nadzór epidemiologiczny trwa 14 dni. Odbywa się w porozumieniu z pracownikami inspekcji sanitarnej po wywiadzie epidemiologicznym. Pracownik w okresie nadzoru epidemiologicznego zachowuje swobodę poruszania się, nie jest umieszczany w miejscu odosobnienia. Decyzję w zakresie dopuszczenia pracownika będącego pod nadzorem epidemiologicznym do pracy lub skierowania go do pracy zdalnej podejmuje wyłącznie pracodawca, mając na względzie bezpieczeństwo epidemiologiczne pozostałych pracowników, szczególności świadczących pracę stacjonarnie w siedzibie pracodawcy. Pracownik objęty nadzorem epidemiologicznym, zobowiązany jest poinformować bezpośredniego przełożonego lub komórkę organizacyjną właściwą ds. kadrowych o objęciu nadzorem epidemiologicznym.